دیوارنوشته‌های مدرسه‌ غیاثیه خرگرد خواف موضوع کتابی شده است.

تحقیق در زمینه‌  دیوارنوشته‌ها متضمن فوایدی درباره‌ خط، نقاشی، شعر، سیاست، اجتماع، اقتصاد و مناقشات مذهبی است. به همین دلیل ایرج افشار در سفرهایش اگر دیوارنبشته‌ کهنی ‌می‌دید، ثبت می‌کرد. فی‌المثل از دیوارنوشت مورخ سال ٨٦٩ در بقعه‌ سید شمس‌الدین یزد خبر داده که شاید قدیمی‌ترین دیوارنوشته از شعر حافظ باشد. محققان مقالات مفیدی درباره‌ دیوارنویسی‌های مسجد جامع اصفهان و بقعه پیر بکران و مزار شیخ احمد جام نوشته‌اند. دیوارنوشته‌های مدرسه‌ غیاثیه خرگرد خواف نیز موضوع کتابی شده است. رسول جعفریان رساله‌ای جالب از عصر قاجار چاپ کرده از شخصی به اسم  محمدباقر که دیوارنویسی‌های مسجد مادرشاه/ چهارباغ اصفهان را به امر ظل‌السلطان،  جمع کرده است. استاد شفیعی ‌کدکنی در مقاله‌ «راه‌های انتشار شعر در قدیم»، به تاثیر دیوارنوشته‌ها در رواج شعر فارسی توجه کرده  است. پیشینیان ما بر دیوار کاخ و کوخ و رباط و مسجد و خانقاه و مدرسه و بقاع و سرا و بازار و حمام و گورگاه و… همه نوع یادگاری می‌نوشتند؛ از آیات قرآن و احادیث و ادعیه گرفته تا شعر عربی و فارسی و شکوِه‌های شخصی. بیشتر نیز با ذکر نام نویسنده و تاریخ کتابت.

       شماری از شاعران فارسی‌گو  نیز دیوارنویسی کرده‌اند… در قصه‌ها آمده که رابعه دختر کعب سرانگشت بر خون خود زد و بر دیوار گرمابه‌ای که محبسش بود، شعر عاشقانه نوشت.  همچنین نوشته‌اند کمال اصفهانی، شاعر بنام،  هنگام کشته‌شدن به دست مغولان، یک رباعی ســــرود و آن را با خون خود بر دیــــوار نوشـــت. (تذکره دولتشاه).    از قصه‌ها که بگذریم به سندی استوار، می‌دانیم که ناصرخسرو  دیوارنویسی کرده بود. وقتی در فَلج به سختی و بی‌چیزی افتاد… «مسجدی بود که ما در آنجا بودیم، اندک رنگ شنجرف و لاجورد با من بود. بر دیوار آن مسجد بیتی نوشتم. شاخ‌وبرگی درمیان آن بردم.» این دیوارنویسی و نقاشی بر دیوار، برای بازارگرمی بوده که جواب هم داد و از شاعر بزرگ خواستند محراب مسجد را نقش کند و صد من خرما به مزد بستاند. ناصرخسرو  در آن بادیه عرب و در میان اعراب،لابد شعر عربی بر دیوار نوشت. سام میرزا صفوی در مقامِ شاهدی عینی، نوشته که میرک کور، از اساتید خوشنویسی زمان، یک رباعی و مطلع یک غزل را فی‌البدیهه سرود و بر دیوار«بیت‌العشرت» که جایی مشهور در باغ مرادی هرات بود، نوشت. همچنین شعری را که شوقی یزدی در استقبال غزل میرک کور سرود و کنار خط میرک بر دیوار نوشت،آورده است .مولانا جلال‌الدین بلخی نیز دیوارنویسی فرموده است. سه دیوارنبشتِ مولانا در مناقب‌العارفین افلاکی ثبت و نقل شده است:
« عزیزی روایت کرد که روزی حضرت مولانا از یاران دوات و قلمی خواسته و سطری ستبر بر روی دیوار مدرسه بنوشت که: “روزه گرفتن از غذای روح حرام است والله‌ اعلم”»
«عزیزی روایت کرد که روزی حضرت مولانا از من قلمی درخواست کرد و بر دیواری سطری چند بنوشت که: «ای مرد! اگر تو ده‌مرده‌ای، خویش را یک‌مرده بنمای که مقابل تو دو مرد و یا سه مرد خواهد آمدن و تو همه را خواهی شکستن. اکنون تو نیم‌مرده نیستی و خویشتن را صدمرده می‌نمایی، العیاذبالله اگر برابر تو دویست‌مرده بیاید حال تو چون خواهدبودن؟”»
«منقول است که روزی حضرت مولانا به ‌قلم سطبر بر دیوار مدرسه مبارک نبشته بود که:”بهاءالدین مــــا نیک‌بخـــــت است، خوش زیســــت و خوش میرد”».