پیکراسماعیل عرب زوزنی شهید تازه تفحص شده دوران دفاع مقدس پس از تشییع در خواف در زادگاهش، روستای “زوزن” از توابع بخش جلگه زوزن به خاک سپرده شد.

به گزارش خواف نیوز پیکر این شهید دفاع مقدس با حضور خانواده معظم شهدا و ایثارگران، مردم و علماء شیعه و سنی، مسئولان و نیروهای نظامی و انتظامی بعد از تشییع در شهرهای سنگان و قاسم‌آباد، روستاهای برآباد و زوزن و بیاس‌آباد، در زادگاهش روستای زوزن از توابع بخش جلگه زوزن شهرستان خواف تدفین شد.

آیین وداع با پیکر مطهر شهید اسماعیل عرب زوزنی روز جمعه همزمان با سالروز شهادت امام صادق(ع) همزمان با آیین اجتماع صادقیون در میدان شهدای مشهد برگزار و سپس پیکر این شهید از میدان شهدا تا حرم مطهر امام رضا(ع) تشییع و در حرم مطهر رضوی طواف داده شد.

سپس پیکر این شهید دوران دفاع مقدس عصر شنبه وارد شهرستان خواف شد و در روستای چمن‌آبادو شهرهای سده و سلامی از توابع این شهرستان تشییع و آیین وداع با این شهید سرافراز دوران دفاع مقدس شنبه شب در محل مسجد و حسینیه الزهرا (س) خواف برگزار شد.

شهید محمد اسماعیل عرب زوزنی، فرزند محمد رضا در ۱۷ شهریور ۱۳۴۶ در روستای زوزن از توابع شهرستان خواف چشم به جهان گشود و در چهارم اسفند ۱۳۶۲ در عملیات خیبر به مقام رفیع شهادت نائل آمد و در جزیره مجنون تفحص و از طریق DNA شناسایی شده است.

به گزارش خواف نیوز، مراسم وداع با پیکر مطهر شهید تازه تفحص شده ” محمد اسماعیل عرب زوزنی ” بعد از 39 سال با حضور پرشور مردم  از میدان امام خمینی تا مسجد الزهراء شهر خواف برگزار شد. 

مراسم وداع با پیکر مطهر شهید تازه تفحص شده ” محمد اسماعیل عرب زوزنی ”  روز شنبه هفتم خرداد 1401 با حضور پرشور مردم انقلابی و همیشه در صحنه شهر خواف برگزار شد.

ضمنا ادامه مراسم تشیع و خاکسپاری امروز یکشنبه در زادگاه شهید در روستای زوزن برگزار می‌شود.

منبع: تسنیم

فرماندار خواف گفت: تمهیدات لازم برای استقبال از پیکر مطهر شهید تازه تفحص شده پاسدار «محمداسماعیل عرب زوزنی» پیش‌بینی شده است.به گزارش خواف نیوز ، مهدی عباسپور افزود: آیین استقبال از پیکر مطهر این شهید تازه تفحص شده دوران دفاع مقدس امروز (شنبه) از ساعت ۱۶ در محل روستای چمن آباد، ساعت ۱۶:۳۰ شهر سده، ساعت ۱۷ شهر سلامی و ساعت ۱۸ نیز در شهر خواف از مسیر میدان امام خمینی (ره) به سمت میدان خاتم الانبیاء و سپس در مسجد و حسینیه الزهراء (س) برگزار خواهد شد.وی افزود: روز یک شنبه نیز مراسم تشییع و وداع با پیکر شهید ساعت ۹ صبح در شهر سنگان، ساعت ۱۱ روستای برآباد و بعدازظهر نیز از ساعت ۱۶:۳۰ در روستای بیاس آباد و ساعت ۱۷ در شهر قاسم آباد برگزار و پس از مراسم تشییع در زادگاه شهید یعنی روستای شهید پرور زوزن، پیکر وی در گلزار شهدای این روستا خاکسپاری خواهد شد.

به گزارش خواف نیوز باحکم ” سیدامیر شوشتری” مدیر کل آموزش و پرورش خراسان رضوی ، ” روح اله غلامپور سدهی ” به عنوان رئیس آموزش و پرورش شهرستان  خواف منصوب و معرفی شد.

غلامپور  دانشجوی دکترای علوم تربیتی گرایش برنامه ریزی  بوده و سابقه خدمت به عنوان  معاونت آموزش بنیادین، مدیریت چندین آموزشگاه، معاونت آموزشی مجتمع روستایی شهید اصلانی ۱ و آموزگاری چند مدرسه را درکارنامه خود دارد.

پیش از این ” جواد رفیعی پور ”  مدیریت اداره آموزش و پرورش شهرستان خواف را بر عهده داشته است.

یک آهنگساز و نوازنده تار با اشاره به فوت عثمان محمدپرست گفت: او یک هنر درونی قوی داشت که در دوتار متبلور شده بود اما هنر عثمان محمدپرست منحصر به موسیقی نبود.

مازیار شاهی در حاشیه مراسم تشییع پیکر عثمان محمدپرست که روز جمعه در شهرستان خواف برگزار شد، بیان کرد: تنها مشخصه و ویژگی که عثمان محمدپرست را به این درجه رساند، فقط موسیقی نبود بلکه او به طور ذاتی یک آرتیست بود. یک آرت یا هنر درونی قوی در خود داشت که این هنر در دوتار متبلور شده بود. در زندگی‌نامه استاد محمدپرست او حتی فیلم هم بازی کرده است. در واقع عثمان این استعداد هنر را در وجود خود داشت و در حوزه‌های مختلف آن را نشان می‌داد. همچنین محمدپرست سنیک بود و زمانی که اجرا می‌کرد، می‌توانست توجه شنونده و بیننده را به خود جلب کند.

وی افزود: شخصیت‌هایی مانند عثمان در هر رشته‌ای که وارد می‌شوند، شاخص شده و می‌توانند رشد پیدا کنند؛ افراد این تیپی در هنر شاخص می‌شوند. زمانی که زندگی بزرگان دیگر همین خطه یا شمال خراسان را هم بررسی می‌کنیم، می‌بینیم که یک هنر درونی قوی داشته‌اند که حالا یا به‌واسطه آواز خود مانند آقای شریف‌زاده یا به‌ واسطه ساز مانند عثمان محمدپرست تبلور اجتماعی و ظهور پیدا کرده است.

شاهی درباره امکان ماندگار شدن موسیقی سنتی در زمان حاضر و ادامه یافتن سیر نسلی آن گفت: دوتار پیش از این بوده و بعد از این هم خواهد بود؛ ۱۰۰ در صد این هنر خواهد ماند و ادامه می‌یابد. بزرگان موسیقی مقامی منطقه و افرادی مانند حاج قربان هم این نکته را بیان می‌کردند که پدرم دوتار می‌زد و من یاد گرفتم؛ پسرم دوتار می‌زد و پسرش از او فرا گرفت. بنابراین این موسیقی به همین شکل ادامه خواهد یافت؛ حتما دوتار و این هنر همیشه می‌ماند؛ فقط باید زمان داد تا کودکان و نوجوانان امروز هم در آینده بزرگ شوند و عثمان‌ها، شریف‌زاده‌ها و حاج‌قربان‌های بعدی را پدید آورند و جزو بزرگان شوند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

بهمن نامور مطلق رئیس فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران در پی درگذشت استاد عثمان محمدپرست، دوتارنواز خراسانی پیامی را منتشر کرد که بدین شرح است: «خبر درگذشت استاد عثمان محمدپرست، نوازنده چیره‌دست دوتار خراسان، موجب تألم و تأثر فراوان شد. او همچنان ‌که خود می‌گفت موسیقی را برای خدا می‌نواخت. نوای دل‌نوازِ روحبخش دوتارش صمیمیت و معنویت را توامان داشت و جان‌های عاشقان راستین را صورتی از نغمه‌های آسمانی جلوه می‌کرد.

درگذشت زنده‌یاد استاد محمدپرست را به خانواده ارجمندش، دوستداران موسیقی نواحی و جامعه هنری کشور تسلیت می‌گویم و از خداوند رحمان برای او آمرزش و غفران بی‌کران خواستارم.»

مهدی یزدانی خرم در صفحه شخصی خود نوشت :فرزندِ خراسان، راوی آن‌جا که آفتاب برمی‌آید عثمان محمدپرست از دنیا رفت. نود‌و‌چهار ساله بود. تواریخ دیده و زخمه‌ها زده‌بود. «نوایی» را نواخته و خوانده‌بود و اصلن خوب بود که بود.

مهم نیست شنونده‌ی دوتارش بوده باشی مهم این است که او بود تا نمادی از خراسان کهن کنارمان باشد. بی‌تردید همه می‌میرند و همه شکارند یک‌سر پیش مرگ اما مرگِ بعضی‌ها زنده‌کننده‌ی خاطرات و مخاطراتی‌ست که راوی‌اش بوده‌اند.

شاید اوجِ این قضیه را در رفتنِ محمدرضا شجریان دیدیم و حالا پیرمرد نیز به او پیوسته. گاهی که به خراسان فکر می‌کنم حجمِ تاریخ و خون‌پاشی‌اش سرشارم می‌کند. عثمان تکه‌ای از خراسان بود که انگار قرابت داشت با میلِ رسیدنِ خاقانی به آن سرزمین.

برای من نمادهای خراسان بزرگ چنین وضعیتی دارند. همیشه حسرتی را به یاد می‌آورم که خاقانی در قرن ششم کشید وقتی نگذاشتند به خراسان برود و قصیده نوشت با مطلعِ «چه سبب سوی خراسان‌شدن‌ام نگذارند/عندلیب‌ام به گلستان‌شدن‌ام نگذارند».

عثمان یکی از راویان خراسان و صدالبته زخمِ انسانِ ایرانی بود. حضورش آرام‌بخشِ قلب‌ها بود که بسیار این کشور از پیرانِ بزرگ خالی شده. او برای من بی‌آن‌که چندان تجسس کنم در احوال‌اش شمایلِ همان «پیران» سنتی‌ای را داشت که در قرون گذشته در سنت‌های مختلف از آن‌ها خوانده‌ایم.

سازش و میل‌اش به ترویجِ این نوایِ کهن که از عرفان و عُرفِ کهنِ خراسان می‌آمد باعث شد بتواند خود را به زمانه بشناساند. زنده‌گی در شهرِ کوچک «خواف» او را تبدیل به قلبِ تپنده‌ی آن دیار کرد و همیشه باور داشته‌ام تاریخِ هر سرزمینی به تمامِ نمادهای‌اش محتاج است.

عثمان دیر زیست و بسیار نواخت و به‌جان روایت کرد. این خود دلیلی‌ست بر میراثِ چندسویه و بزرگی که از خود باقی گذاشت. آن هم در کشوری و مهم‌تر منطقه‌ای که گاه مشتی خشک‌مغز بر موسیقی و ساز چوب می‌بندند و هنوز هم شاهد دشمنی‌های متعدد هستیم با هر کس که موسیقی می‌خواهد و ساز می‌نوازد. و عثمان دقیقن ایستاده بر ایمانِ خویش و با نوای سازش علیهِ آنان بود. که او خود سازش بود و سازش او و نمی‌توانستند بخشکانندَش و تکفیرش کنند و اگر هم چنین بر او روا داشتند آب در هاون کوبیدند.

خراسان یکی دیگر از نمادهای خود و ایران را در تن‌اش حفظ خواهد‌کرد تا نشانه‌ای باشد به رهایی و این همان چیزی‌ست که می‌تواند وقتی غبار سُم‌ها نشست نسل‌ها را سرشار کند. این‌که روزی روزگاری مردی در آن تکه‌ی ایران دوتار می‌نواخت و از عشق و تنهایی و ملکوت می‌گفت همان رویایی‌ست که باید حفظ شود که عثمان این قصه را به‌سهم و منشِ خود روایت کرد و ساخت و نواخت.

یک خواننده و پژوهشگر موسیقی با اشاره به درگذشت عثمان محمدپرست گفت: متاسفانه از دست رفتن آدم‌هایی مانند عثمان به معنای از دست رفتن بخشی از ثروت ملی است.

به گزارش خواف نیوز حسین علیشاپور در حاشیه مراسم تشییع پیکر عثمان محمدپرست که روز جمعه در شهرستان خواف برگزار شد، بیان کرد: اگر بخواهیم ویژگی‌ها و راه‌ و رسم ماندگاری را در یک زندگی یک فرد در نظر بگیریم، مجموعه‌ای از عوامل باید دست به دست هم دهد تا افراد ماندگار شوند. استاد عثمان فقط نوازنده و آرتیست نبود بلکه در وجوه اجتماعی زندگی خود هم فرد بارزی بود و آن مدرسه‌سازی‌ها و اهتمامی که به آبادانی، آموزش و پرورش داشت مسائلی است که نباید فراموش شود.

وی افزود: اگر می‌بینیم کسی مانند عثمان محمدپرست ماندگاری پیدا می‌کند، باید جنبه‌های دیگر زندگی او را هم در نظر بگیریم که علاوه بر هنری که در نوازندگی دوتار و نغمه‌سرایی داشت، چه ویژگی‌های دیگری همراه شده است.

علیشاپور با بیان اینکه افراد مانند عثمان محمدپرست ثروت ملی هستند، اظهار کرد: ثروت ملی فقط چیزی که از زیر زمین مانند نفت استخراج شود، نیست. امثال عثمان هستند که ثروت ملی‌ هستند و متاسفانه از دست رفتن آدم‌هایی مانند او، به معنای از دست رفتن بخشی از ثروت ملی است. همیشه این امیدواری وجود دارد که حاکمیت شرایطی را فراهم نماید که استاد عثمان‌ها بتوانند تجربیات خود را در اختیار دیگران قرار دهند.

وی ادامه داد: این کاری نیست که خود استاد انجام دهد و کاری‌ است که ایران باید از عثمان بخواهد. البته این امیدواری و امید ما تا الان هیچ‌وقت راه به جایی نبرده است. باز هم امیدواریم همتی پیدا شود تا دانش موسیقایی و از همه مهم‌تر دانش زندگی این بزرگان را که تعداد معدودی هم مانده‌اند برای انتقال به جوان‌ترها گردآوری کند.

علیشاپور تاکید کرد: این مساله باید دغدغه حاکمیتی باشد که نیست؛ یعنی به‌ عنوان یک ثروت یا دارایی به آدم‌هایی نظیر استاد عثمان یا بقیه کسانی که هستند نگاه نمی‌شود و این مهم‌ترین خلاءای است که در شعبه‌های دیگر هم وجود دارد. هیچ‌وقت در کشور آرشیویست نیستیم، آرشیو نداریم و آرشیوهای ملی ما هم ناقص است یا اصلا وجود ندارد. عادت به جمع کردن دارایی‌های تاریخی، فرهنگی و… نداریم و این موضوع ضایعه بزرگی است.

این خواننده و پژوهشگر موسیقی متذکر شد: فقط می‌توانیم آرزو و ابراز امیدواری کنیم. در شرایط فعلی بعضی از هنردوستان و هنرمندان همت می‌کنند و بخشی از این کار را خودشان انجام می‌دهند اما باید خیلی بزرگ‌تر از این‌ها باشد و در کشور پیگیری شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

رئیس انجمن موسیقی خراسان با اشاره به فوت عثمان محمدپرست گفت: عثمان چون نمایشگر و نماینده مردم و فرهنگ منطقه بود در دل مردم ماند.

به گزارش خواف نیوز مجتبی قیطانی در حاشیه مراسم تشییع پیکر عثمان محمدپرست که روز جمعه در شهرستان خواف برگزار شد، بیان کرد: استاد عثمان محمدپرست بزرگ‌تر و عزیز همه ما بود و به دلیل مختصاتی که در هنر خود داشت و فعالیت‌های اجتماعی که انجام می‌داد، «استاد» شده بود و برای همه مردم قابل احترام بود. هنر خوب و علمی همراه با فرهنگی که ناشی از سنت و رسوم منطقه بود باعث شده بود تا شخصیت متمایزی شکل بگیرد. مقام‌هایی که استاد محمدپرست می‌نواخت، مقام‌های منطقه و از سنت موسیقی مقامی این جغرافیا برخاسته بود و فرهنگ ایلیاتی منطقه در آن دیده می‌شد.

وی تصریح کرد: هنر عثمان محمدپرست رنگ و بوی خراسان داشت و ویژگی‌های خراسانی در این هنر کاملا دیده می‌شد؛ ویژگی کویر و درد و رنج؛ مردم کویر به بهترین شکل به نمایش گذاشته می‌شد و او نماینده بسیار شایسته‌ای از موسیقی شرق خراسان بود. نوازندگی دقیق، مقام‌نوازی صحیح، بداهه نوازی بسیار علمی و منطقی در کنار شخصیت بسیار ستودنی از ویژگی‌های اصلی عثمان محمد پرست بود. جمع این ویژگی‌های هنری و اخلاقی سبب شد تا استاد برای همیشه بماند و از افتخارات خواف باشد.

قیطانی در پاسخ به سوالی درباره لزوم حفظ تجربه‌های اساتید حوزه هنر عنوان کرد: تلاش‌های لازم از نظر دولتی و مردمی شده اما مهم‌ترین نکته در حفظ این گنجینه‌ها این است که مردم باید این فرهنگ را حفظ کنند چرا که این فرهنگ، فرهنگ مردم است و فرهنگی که در راستای مردم باشد، ماندگار می‌شود. عثمان محمدپرست از این جهت که نمایشگر و نماینده مردم و فرهنگ این منطقه بود، در دل مردم ماند.

وی افزود: همچنین خوشبختانه عثمان محمدپرست توسط رسانه‌ها، سازمان‌ها، نهادهای مختلف فرهنگی و… خیلی خوب شناخته شد و به موقع او را درک کردند و روی چشم‌شان گذاشتند. در سراسر دنیا از او با احترام یاد می‌شود؛ زمانی که مستندات پرونده دوتار را به یونسکو ارائه می‌کردم، در سرآمد آثار صوت و تصویر استاد عثمان محمدپرست را به طور ویژه قرار دادیم و ۳۳ ثانیه از ۱۰ دقیقه آن پرونده به استاد اختصاص دارد و چنانچه به سابقه یونسکو و پرونده دوتار سال ۲۰۱۹ که در فهرست میراث معنوی بشر ثبت شد مراجعه شود، آن اثر عثمان محمدپرست که به طور ویژه برای همان پرونده ضبط شد قابل بررسی است.

منبع: ایسنا