مطلب شهروند: ما این رنج را به امید اشتغال تحمل می‌کنیم…

درخواست اشتغال جوانان خوافی، یک خواسته تازه یا مقطعی نیست؛ مطالبه‌ای ریشه‌دار و جدی است که سال‌هاست در دل خانواده‌های این شهر سنگینی می‌کند. ما در شهری زندگی می‌کنیم که در دل خود یکی از بزرگ‌ترین معادن سنگ‌آهن کشور را دارد؛ جایی که کامیون‌ها شب و روز در رفت‌وآمدند، و صدای انفجار در کوه گاه و بی‌گاه می‌پیچد.

ما نه از گردوغبار معادن گله داریم، نه از صدای ماشین‌آلات سنگین. ما این رنج و شرایط خاص را تحمل کرده‌ایم به امید یک چیز: اینکه فرزندان ما در همین شهر، در کنار خانواده خود، شغل داشته باشند.

اما واقعیت تلخ این است که بسیاری از نیروهای جوان ما، حتی با تحصیلات مرتبط، سهمی در این صنعت عظیم ندارند. شرکت‌ها گاه نیروهای خود را از سایر شهرها تأمین می‌کنند، و سهم خواف از این ثروت عظیم، محدود به تردد کامیون و آسیب به جاده‌ها و منابع طبیعی‌اش شده است.

سخنان اخیر آقای علی رسولیان، مدیر مجتمع سنگ‌آهن سنگان، مبنی بر لزوم توسعه اشتغال در منطقه، امیدبخش است. اما ما مردم خواف، منتظر اقدامیم، نه وعده. امروز، هر برنامه توسعه‌ای که بدون اولویت دادن به جوانان خوافی و نیازهای اقتصادی این شهر طراحی شود، محکوم به شکست است.

امیدواریم مسئولان شهرستان، نماینده محترم و مدیران مجتمع‌های معدنی، برای عدالت در اشتغال، یک بار برای همیشه تصمیم جدی بگیرند.

به قلم: یکی از جوانان جویای کار در خواف